چند صباحی است كه مسئله بهسازی عفاف جامعه مورد توجه مردم و مسئولان قرار گرفته است، این مسئله در نفس خود امری پسندیده و مبارك است اما بیم آن داریم كه این مسئله نیز مانند بسیاری از معضلات اجتماعی پس از چندی هیاهو و موافقت و مخالفت كم كم فراموش شود و باز روز از نو و روزی از نو، متاسفانه این نوع برخورد با معضلات اجتماعی یكی از بلیه‌های جامعه ماست.

به هر تقدیر ما می‌كوشیم در این نوشتار مختصر بنا به تاملات خویش راهكارهایی را برای بهبود وضعیت عفاف در جامعه به پیش نهیم. اینك با هم مطلب را از نظر می‌گذرانیم.

1) مفاهیم فرهنگی برای نهادینه شدن و جا گرفتن در دل و جان مردم احتیاج به تكرار و تلقین دارد در واقع مفاهیم فرهنگی برای آنكه در كنه روح انسانی رسوب كند و بنشیند راهی جز این ندارد به همین منظور پیشنهاد می‌شود كه شورای انقلاب فرهنگی یا مجلس شورای اسلامی طرحی را تصویب نماید كه براساس آن در تمامی شهرهای بالای 250 هزار نفر یك میدان شهر به نام میدان عفاف و یك خیابان شهر به نام خیابان حجاب نام گذاری شود همچنین در شهرهای زیر 250هزار نفر نیز یك خیابان به نام نجابت یا عفاف نام گذاری شود البته این نامگذاری میادین و خیابان‌ها باید همراه تعبیه طرح‌های نمادین معماری و هنری برای انتقال فرهنگ عفاف باشد.

2) چه خوب است كه هر ساله در روز تولد حضرت زهرا(س) جشنواره سینمایی و هنری عفاف برگزار شود كه طی آن از كسانی كه فیلم كوتاه یا مستند یا سینمایی و یا دیگر آثار هنری از قبیل نقاشی، مجسمه سازی، شعر و... درخصوص عفاف آفریده اند با جوایز ارزنده‌ای تقدیر شود البته بهتر است این جشنواره به صورت دایمی و سالانه برگزار شود تا به نهادینه كردن حجاب در جامعه كمك نماید. 

3) همچنین از علمای بزرگ خواسته شود تا كتاب هایی راجع به عفاف و مسایل اجتماعی زنان بنگارند زیرا آنچه به نظر می‌آید دراین خصوص كمی كم كاری وجود دارد و تقریبا از هركتابی قابل اعتنا درخصوص حجاب و عفاف یا مسایل اجتماعی زنان و جایگاه آنان در جامعه قرآنی، نه مسایل و جایگاه فردی، جز كتاب مساله حجاب استاد مطهری و نیز كتاب نظام حقوق زن در اسلام ایشان كتاب‌های جدی و جدیدی وجود ندارد. البته شاید گفته شود كه آقای مطهری حرف آخر را در این موارد زده است اما باید توجه داشت كه نفس تكرار یك سخن با بیان‌ها و تقریرهای مختلف خود موجب جانشین شدن آن مفاهیم در جان افراد می‌شود.

4) پیشنهاد می‌شود كار شایسته‌ای كه بانك ملی دراختصاص شعبه‌ای ویژه بانوان توسط دیگر بانكها الگوگیری شود و این كار در خصوص بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها نیز به صورت جدی دنبال شود و در این راه از سخنانی نظیر این كار تفكیك جنسیتی است و سخنان بی پایه‌ای از این دست نهراسند زیرا اساس خود اسلام نیز وقتی حجاب را وضع می‌كند خواهان تفكیك جنسیتی است این تفكیك جنسیتی این حسن را دارد كه از تبدیل و تشبه زن و مرد به یكدیگر جلوگیری به عمل می‌آورد و آنها را همچنان شیدای هم می‌سازد مشاهده می‌نماییم در كشورهایی كه طرح تفكیك جنسیتی را اجرا ننموده‌اند دیگر زن و مرد از فرط تكرار جذابیت خود را برای هم از دست داده‌اند و افراد به هم جنس بازی یا ارتباط جنسی با حیوانات روی آورده‌اند. بنابراین اگر طرح تفكیك جنسیتی یا محرم سازی و ایمن و ایمانی سازی محیط‌های مختلف اجرا نشود ما نیز باید منتظر عواقبی شبیه آنچه در غرب از اضمحلال خانواده، هم جنس گرایی و از این دست امور باشیم.

5) همچنین جایزه‌ای بین المللی تحت عنوان جایزه جهانی فاطمه الزهرا تاسیس شود كه در آن به طور سالانه به بانوانی كه ضمن حفظ حجاب و عفاف خود به موفقیت هایی نیز دست یافتند این جایزه اعطا شود. این بانوان می‌توانند از همه كشورهای اسلامی و غیراسلامی باشند و حتی می‌توان این جایزه را به بانوان غیرمسلمان كه عفیف و پاكدامن هستند و از نظر علمی و فرهنگی نیز برجسته هستند اعطا كرد، این كار می‌تواند اثرات زیادی در سطح جهان داشته باشد.

6) چادر به عنوان حجاب برتر زن ایرانی در فهرست آثار معنوی جهان ثبت شود و برنامه‌های تبلیغاتی گسترده ای با استفاده از ظرفیت رسانه‌های بین المللی ایرانی و نیز جهان اسلام روی آن صورت بگیرد.

7) فرهنگ عفاف با قدرت بیشتری از سنین كودكی به كودكان آموخته شود كه یكی از آن راهكارها می‌تواند حذف كردن عروسك باربی به عنوان مظهر بی عفتی و توجه به عروسك سارا به عنوان مظهر پاكدامنی باشد كه در این راه باید كانون پرورش فكری كودكان و صدا و سیما و آموزش و پرورش و مهدهای كودك بیشتر همكاری نمایند كاری كه تاكنون نكرده‌اند و همین امر موجب آن شده است كه به قول یكی از محققان سارا از باربی شكست بخورد.  

8) در دانشگاه كه متاسفانه درس‌های عمومی متعددی بدون هیچ نفعی ارائه می‌شود یك درس نیز با عنوان «آشنایی با نظام خانواده و همسرداری در اسلام» یا عناوینی شبیه این ارائه شود كه ضمن كالبد شكافی مساله حجاب و عفاف مسایل كاربردی مهم دیگری مثل مهارتهای زندگی مشترك و آفت‌های آن را نیز به دانشجویان آموزش دهد تا حداقل كمی از آمار طلاق كاسته شود، البته طرح كاهش دوره كارشناسی از چهار سال به سه سال نیز می‌تواند در كاهش آسیب‌های دوران دانشگاه بكاهد.

9) نهادهای فلسفی و جامعه شناسی در كشور كنگره‌ای را با عنوان «فلسفه زن بودن» و «فلسفه عفاف» برگزار نمایند و عواقب تهی شدن جامعه از عفت را برای افكار خاص و عام تبیین نمایند و راهكارهای اجتماعی برای نهادینه ساختن عفت را بررسی نمایند كه البته می‌توان برای این كار و كارهای دیگری از این دست فرهنگستانی با عنوان جامعه سازی و آینده پژوهشی نیز در كشور تاسیس كرد كه مسئولان ارشد كشور را برای جامعه سازی یاری دهد.

10) اكنون كه طرح عفاف با اندیشه ریاست جمهوری برای افزایش جمعیت مقارن شده است بهتر است كه بر میزان مرخصی زایمان بانوان در همه نهادهای دولتی و غیردولتی از طریق قانون كار افزوده شود و نیز ساعات بیشتری به بانوان مررخصی استحقاقی برای شیردهی به نوزادان و حضور در كانون خانواده داده شود و نیز بسیار پسندیده است كه طرح پرداخت حقوق ماهیانه به زنان خانواده دار، نه صرف خانه دار، و نیز بیمه درمانی و از كار افتادگی آنان نیز اجرایی شود.

در پایان تذكر مجدد این مطلب ضروری است كه همانطور كه در ابتدای بحث بیان شد آنچه موجب نهادینه شدن و درونی شدن یك فرهنگ و یك ارزش می‌شود تكرار توام با استمرار آن است بنا به قول امیرالمومنین علی علیه السلام: قلیل تدوم علیه ارجی من كثیر ممول منه كار اندكی كه ادامه یابد از كار بسیاری كه از آن به ستوه آیی امیدواركننده تر است. بنابراین جا دارد طرح حجاب و عفاف، به ویژه طرحی كه مورد تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز می‌باشد، به صورت مستمر و گام به گام برای همیشه ادامه یابد و از جوسازی‌ها و بیهوده گویی‌ها هراسی به دل راه داده نشود.